Browsing Tag

KPC

Alimenty

Zabezpieczenie – alimenty

10 stycznia 2020

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 133 ust. 1 KRiO do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka zobowiązani są przede wszystkim rodzice. W typowej rodzinie świadczenia te spełniane są naturalnie, łącznie z zapewnianiem osobistej opieki nad dzieckiem – zdarzają się jednak niestety i takie sytuacje, w których jeden z rodziców faktycznie nie przyczynia się do utrzymywania i wychowania potomka, nawet mimo ciążącego na nim obowiązku. W takim przypadku celem wyegzekwowania należnego świadczenia konieczne jest złożenie pozwu do sądu o alimenty. Jak jednak powszechnie wiadomo, wymiar sprawiedliwości ma tendencje do rozpoznawania spraw przez długi okres czasu, podczas gdy pieniądze na utrzymanie dziecka często potrzebne są natychmiast.

W takiej sytuacji możliwe jest złożenie wniosku o zabezpieczenie alimentów, stanowiącego formę tymczasowej ochrony interesów uprawnionego do alimentów przed zakończeniem postępowania. Podstawą prawną rzeczonego wniosku jest artykuł 730 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 753 § 1 KPC. Warto przytoczyć treść drugiego z omawianych artykułów, wskazuje on bowiem, że w sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo lub okresowo (co zdarza się częściej) określonej sumy pieniężnej – przy czym podstawą do zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Jest to o tyle istotne, że poprzez posłużenie się słowem „uprawdopodobnienie” zamiast „udowodnienie” ustawodawca nałożył znacznie mniejsze wymagania dla osób wnoszących o zabezpieczenie alimentów.

Wniosek o zabezpieczenie alimentów może być złożony zarówno na piśmie, jak i ustnie, do protokołu, w toku rozprawy. Nic przy tym nie stoi na przeszkodzie, aby był on częścią pozwu o alimenty, wobec czego w praktyce często przy dochodzeniu alimentów od razu występuje się o ich zabezpieczenie. Takiemu postępowaniu sprzyja fakt, że wniosek o zabezpieczenie powinien oprócz uprawdopodobnienia istnienia roszczenia zawierać żądaną kwotę zabezpieczenia (przy czym warto przedstawić, w jaki sposób została ona wyliczona, co też zazwyczaj jest zasadne w przypadku dochodzenia alimentów) oraz wskazanie, w jaki sposób ma być wypłacona (jednorazowo lub okresowo oraz do czyich rąk, co dalej przypomina konstrukcję pozwu o alimenty).

Wniosek o zabezpieczenie alimentów może złożyć każda ze stron postępowania. Przy złożeniu wniosku wraz z pozwem nie jest konieczne uiszczenie opłaty. Stosownie do treści art. 737 KPC wniosek powinien zostać rozpatrzony w terminie do jednego tygodnia od chwili wpływu do sądu, jest to jednak termin instrukcyjny, którego przekroczenie nie powoduje żadnych sankcji i w rzeczywistości zazwyczaj rozpatrzenie wniosku trwa dłużej.

Na zakończenie warto zwrócić także uwagę na art. 754 KPC, gdzie wskazano, iż sąd może jeszcze przed urodzeniem się dziecka zabezpieczyć przyszłe roszczenia alimentacyjne związane z ustaleniem ojcostwa, przez zobowiązanie obowiązanego do wyłożenia odpowiedniej sumy na koszty utrzymania matki przez trzy miesięcy w okresie porodu oraz na utrzymanie przez pierwsze trzy miesiące po urodzenia.

Reasumując:

1. Razem z / lub obok pozwu o alimenty można złożyć wniosek o zabezpieczenie alimentów, którego uwzględnienie przez sąd poskutkuje koniecznością udzielenia przez zobowiązanego do płacenia alimentów świadczenia pieniężnego (jednorazowego lub okresowego) na rzecz uprawnionego do alimentów.

2. Aby złożyć wniosek o zabezpieczenie alimentów trzeba przede wszystkim uprawdopodobnić istnienie roszczenia.

3. Wniosek o zabezpieczenie alimentów jest wolny od opłat.

4. Możliwe jest zabezpieczenie alimentów jeszcze przed urodzeniem się dziecka.

Stan prawny aktualny na dzień 10.01.2020 r.

Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammler.

Rozwody

Właściwość sądu przy sprawach o rozwód

15 listopada 2019

Mając już świadomość tego, z jakich przyczyn może zostać orzeczony rozwód, jaką postać może przyjąć orzeczenie kończące postępowanie w sprawie rozwodowej, a także z jakimi kosztami należy się liczyć, decydując się na wniesienie pozwu o rozwód, warto zastanowić się, do jakiego konkretnie sądu powinno się wystąpić z powództwem – a więc jaki sąd jest właściwy do rozpoznania sprawy. Jest to kwestia o tyle istotna, że w przypadku wniesienia pozwu do niewłaściwego sądu zostanie on najprawdopodobniej i tak przekazany do właściwego, toteż popełnienie błędu może niepotrzebnie wydłużyć postępowanie.

Pierwszych wskazówek w tym przedmiocie dostarcza art. 17 Kodeksu postępowania cywilnego, z którego wynika, iż do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa niemajątkowe i łącznie z nimi dochodzone roszczenia majątkowe oprócz spraw o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka, o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa oraz o rozwiązanie przysposobienia. Mając na uwadze treść tego przepisu można powiedzieć iż z pozwem o rozwód powinno się udać do sądu okręgowego – przy czym należy podkreślić że ustawodawca ustanowił także reguły wskazujące, do jakiego konkretnie sądu okręgowego.

Konieczne jest w tym miejscu przytoczenie treści art. 41 KPC, zgodnie z którym „powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd zamieszkania powoda”.

Celem przybliżenia treści przypisu należy wskazać, że w pierwszej kolejności pozew rozwodowy powinien trafić do sądu okręgowego, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich wciąż w okręgu tym ma miejsce zamieszkania lub pobytu. Warto zauważyć, że miejsce zamieszkania nie jest synonimem dla miejsca, w którym jest się zameldowanym – jak bowiem wskazuje art. 25 Kodeksu cywilnego, „miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przybywa z zamiarem stałego pobytu”, toteż zameldowanie może co najwyżej sugerować zamiar, o którym mowa w art. 25 KC. Warto także podkreślić, że dla wniesienia pozwu do sądu ostatniego wspólnego miejsca zamieszkania małżonków nie jest konieczne, aby jeden z tych małżonków mieszkał dokładnie w tym samym miejscu, w którym małżonkowie mieszkali razem w trakcie trwania małżeństwa – wystarczy, by była to na przykład ta sama miejscowość.

Jeżeli żaden z małżonków nie mieszka na terenie okręgu, gdzie ostatnio małżonkowie razem zamieszkiwali, konieczne jest wniesienie pozwu rozwodowego do sądu okręgowego, w którego okręgu miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu ma strona pozwana, a więc strona przeciwna w stosunku do strony wnoszącej pozew. Jeżeli nie będzie to możliwe, dopiero wówczas należy wystąpić z powództwem do sądu okręgowego, w którego okręgu małżonek domagający się rozwodu ma miejsce zamieszkania.

Możliwa jest jednak także i taka sytuacja, że żaden z małżonków nie będzie miał miejsca zamieszkania na terenie kraju. W takim wypadku małżonek występujący o rozwód, stosownie do treści art. 45 KPC, powinien zwrócić się do Sądu Najwyższego, aby ten wskazał sąd, przed który należy wytoczyć powództwo.

Podsumowując:

1. Pozew o rozwód należy wnieść do sądu okręgowego.

2. To, jaki sąd okręgowy należy wybrać, wskazuje art. 41 KPC, zgodnie, z którym w pierwszej kolejności powinien to być sąd okręgowy, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli w okręgu tym miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu ma jeszcze, co najmniej jeden z małżonków, następnie powinien być to sąd okręgowy, w którego okręgu miejsce zamieszkania ma pozwany, a na samym końcu sąd okręgowy, w którego okręgu miejsce zamieszkania ma powód.

3. W razie, gdyby żaden z małżonków nie miał miejsca zamieszkania na terenie krajów, właściwy sąd okręgowy wskaże Sąd Najwyższy.

Stan prawny aktualny na dzień 15.11.2019 r.

Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammler.